Kalejdoskop

Obrzęk płuc w postępowaniu przedszpitalnym i szpitalnym

Obrzęk płuc nie jest chorobą, a jedynie objawem zagrażającym życiu. Najczęściej jest to powikłanie ostrej postaci niewydolności lewokomorowej serca. Głównymi celami leczenia są jak najlepsze natlenienie pacjenta oraz przerwanie błędnego koła prowadzącego do dekompensacji.

Karta OBRZĘK PŁUC

Postępowanie w ostrych stanach hiperglikemicznych

Cukrzyca jest przewlekłą chorobą metaboliczną, aktualnie określaną przez Światową Organizację Zdrowia jako choroba cywilizacyjna. Hiperglikemia spowodowana niedoborem lub brakiem insuliny może prowadzić do ostrych stanów zagrażających życiu. Powikłaniami tego stanu są: cukrzycowa kwasica ketonowa (śmiertelność 0,2-2%), stan hiperglikemiczno-hipermolalny (śmiertelność około 15%) oraz kwasica mleczanowa (śmiertelność około 50%). Postępowanie terapeutyczne polega na właściwym rozpoznaniu i monitorowaniu stanu pacjenta, zabezpieczeniu podstawowych funkcji życiowych, zmniejszeniu hiperglikemii, nawodnieniu pacjenta oraz wyrównaniu zaburzeń elektrolitowych.

Naczyniowy zator powietrzny – przegląd piśmiennictwa

Naczyniowy zator powietrzny zdarza się rzadko, ale może być niebezpieczny dla pacjenta. Według definicji naczyniowy zator powietrzny występuje w przypadku przedostania się powietrza do wnętrza żył lub tętnic, co powoduje efekt ogólnoustrojowy. Nie istnieją badania, które w sposób jednoznaczny określają objętość powietrza, która powoduje śmiertelny zator.

Postępowanie w hipoglikemii

Hipoglikemia jest jednym z najbardziej niebezpiecznych i najczęściej występujących powikłań leczenia cukrzycy wywołującym objawy neurowegetatywne i neuroglikopeniczne. W artykule omówiono podstawowe sposoby jej zapobiegania, a także czynniki ryzyka mające wpływ na wystąpienie hipoglikemii poinsulinowej. Przedstawiono postępowanie doraźne w hipoglikemii uzależnione od stanu przytomności i stanu świadomości pacjenta. Zwrócono uwagę na postępowanie w przypadku nieświadomości hipoglikemii i nawracających hipoglikemii, a jednocześnie poruszono kwestię wskazań do hospitalizacji. Celem niniejszego opracowania jest próba dostarczenia wiedzy na temat postępowania w przypadku wystąpienia hipoglikemii według zaleceń Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD).

Duszność w praktyce pielęgniarskiej. Część I

Duszność jest objawem dysproporcji pomiędzy ilością tlenu potrzebnego a dostarczonego. Duszność może być objawem wielu chorób, nie tylko układu oddechowego, ale także układu krążenia. Od dokładnego badania i prawidłowo postawionego rozpoznania zależy właściwie wdrożone postępowanie terapeutyczne, dzięki któremu możliwe jest zapobiegnięcie niewydolności oddechowej i nagłemu zatrzymaniu krążenia.

Zatrucie oparami rtęci – wyzwaniem dla zespołu terapeutycznego

Ciężkie zatrucia parami rtęci zdarzają się bardzo rzadko. Charakteryzują się różnorodnością objawów chorobowych, co związane jest z odkładaniem się rtęci w niemal każdej części ludzkiego organizmu. Przebiegają różnie – od łagodnych form po zatrucia śmiertelne.

Procedury pielęgniarskie wobec pacjenta w stanie ciężkiej sepsy

Sepsa stanowi obecnie jeden z najpoważniejszych problemów klinicznych na oddziałach intensywnej terapii w Polsce i na świecie. W związku z nieustającym rozwojem nauk medycznych liczba procedur inwazyjnych stosowanych w oddziałach intensywnej terapii stale wzrasta, co znacząco zwiększa ryzyko występowania zakażeń wewnątrzszpitalnych. Sprawna i wnikliwa obserwacja połączona z umiejętnością posługiwania się odpowiednimi narzędziami diagnostycznymi, takimi jak skala Quick SOFA (Sequential Organ Failure Assessment – sekwencyjna ocena niewydolności narządowej), a także profesjonalne wykonywanie procedur pielęgniarskich mają wpływ nie tylko na zmniejszenie śmiertelności z powodu ciężkiej sepsy, ale również ograniczenie jej występowania.

Rola pielęgniarki w zakresie prowadzenia triage’u w SOR

Segregacja medyczna stanowi obecnie nie tylko obowiązek prawny wynikający z rozporządzenia, ale również niezwykle przydatne narzędzie, niejednokrotnie usprawniające funkcjonowanie szpitalnych oddziałów ratunkowych. W ramach triage’u każdy pracownik ma ściśle określone zadania, które są niezwykle ważne dla powodzenia całego procesu przyjęcia pacjenta i udzielania mu pomocy. Celem artykułu jest przedstawienie zadań oraz roli pielęgniarki systemu ratownictwa medycznego w zakresie segregacji medycznej pacjentów w SOR.

Podsumowanie głównych zmian w Wytycznych Europejskiej Rady Resuscytacji 2015

Wytyczne ERC (European Resuscitation Council) to najbardziej efektywne i najłatwiej przyswajalne sposoby postępowania, będące wynikiem badań naukowych, aktualnej wiedzy i doświadczenia badaczy z całego świata. Podstawą aktualnych Wytycznych 2015 są wnioski i zalecenia naukowców z organizacji członkowskich ICLO (International Liaison Committee on Resuscitation), którzy od 2000 roku w cyklach pięcioletnich oceniają wiedzę z zakresu resuscytacji.

Pielęgniarki/pielęgniarze systemu vs ratownicy medyczni – cicha wojna czy otwarty konflikt?

System Państwowe Ratownictwo Medyczne to bardzo ważny dział ochrony zdrowia w Polsce. Osoby tu pracujące są obarczone bardzo dużą odpowiedzialnością, muszą zmierzyć się ze szczególnie silnymi stresorami – i to w warunkach, w których są pozbawione zaplecza szpitalnego z jego rozbudowaną diagnostyką i możliwością skorzystania z konsultacji specjalistów. Pielęgniarki/pielęgniarze systemu i ratownicy medyczni przeważają wśród załóg ambulansów, a ich uprawnienia zawodowe są równorzędne. Jednakże, jak pokazały wyniki niniejszego badania, ww. czynniki sprawiają, że pomiędzy tymi grupami zawodowymi występuje konflikt.

Prawo pielęgniarki do ochrony przewidzianej dla funkcjonariusza publicznego

Agresja werbalna i fizyczna w stosunku do pielęgniarek jest zjawiskiem coraz powszechniejszym. Szczególnie narażone na agresję są pielęgniarki jeżdżące w zespołach ratownictwa medycznego Systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne (pielęgniarki systemu), a także pracujące na szpitalnych oddziałach ratunkowych (SOR).